Hulp uit onverwachte hoek

Een tijdje geleden reisde ik met de trein van Groningen naar Zwolle. Toen ik wilde uitstappen, zag ik een mevrouw in een rolstoel aarzelen bij de deur. Zou het haar nu wel of niet lukken om zelf de trein uit te komen? De afstap van trein naar perron was tenslotte wel érg hoog. De andere treinreizigers hadden haast en liepen snel langs de vrouw heen naar buiten. Ik zag dat ze steeds onrustiger werd en had met haar te doen. Daarom heb ik haar uiteindelijk samen met iemand anders naar buiten geholpen. Ze was zichtbaar blij en opgelucht toen ze veilig op het perron stond. Maar ik vroeg me alleen maar af wat er gebeurd zou zijn als niemand haar geholpen had. Zou de trein dan met haar erin doorgereden zijn? Voor nu was het opgelost, maar hoe zou het de volgende keer gaan? Zou er dan ook iemand zijn om haar te helpen? En hoe zou het voor haar zijn om zo afhankelijk te zijn van anderen?

Sindsdien is het me steeds vaker opgevallen hoe lastig het eigenlijk is voor mensen in een rolstoel om zelfstandig met de trein te reizen. Stations zijn vaak nog niet goed toegankelijk en als ze dat wel zijn, hebben mensen in een rolstoel vaak nog steeds hulp nodig om in en uit de trein te komen. Zelfstandig reizen is er dus echt nog niet bij.