5 juli 2017
Ooit naaide ik slabbetjes op de dagbesteding van de instelling waar ik woon. Er waren daar geen mogelijkheden om iets nieuws te leren en ik werkte maar 2 uur per dag. Ik was depressief en heb veel thuisgezeten.
Maar op een gegeven moment werd ik me ervan bewust dat ik veel meer kon dan slabbetjes naaien. Dat was tijdens een cursus ‘Die ken ik’ van de LFB. Dit is een belangenvereniging door en voor mensen met een verstandelijke beperking.
Tijdens die cursus besloot ik dat ik bij de LFB wilde gaan werken. Daar zou ik nieuwe dingen kunnen leren en dat wilde ik graag. Maar van mijn instelling moest ik op de dagbesteding blijven werken.
Ik heb toen om hulp gevraagd aan de cliëntenvertrouwenspersoon van mijn instelling. Ik heb uitgelegd dat ik graag ander werk wilde gaan doen en verder wilde leren, maar dat ik niet weg mocht van de dagbesteding. Mijn ouders wisten hiervan en stonden volledig achter mij. Zij hebben mij altijd gestimuleerd mijn eigen keuzes te maken. Daardoor en door mijn eigen doorzettingsvermogen, is het mij gelukt de dagbesteding achter me te laten.
Mijn ervaring is dat mensen met een beperking in een zorginstelling vaak worden betutteld en dat hun familie en hun begeleiders hen niet los durven te laten. Het is dus heel belangrijk dat zij in hun omgeving iemand hebben die in eigen regie gelooft.
Doordat mijn ouders mij mijn eigen keuzes lieten maken, zit ik nu veel beter in mijn vel. Ik ben sterker geworden door mijn werk bij de LFB en mijn gezondheid is veel beter. Ik ben niet meer depressief en voel mij gewaardeerd en gelukkig. Bij de LFB kan ik me inzetten voor iets wat echt bij mij past: het waarmaken van het VN-verdrag en moeilijke taal gemakkelijker maken. En in plaats van 2 uurtjes per dag, werk ik nu 32 uur per week!
En mijn ouders? Ook die zijn heel gelukkig, want zij hebben hun oude dochter weer terug. Hierdoor hoeven zij zich minder zorgen te maken over mij.
Ik deel dit verhaal, omdat ik ouders, verwanten, begeleiders en WMO-consulenten wil oproepen mensen met een beperking de regie over hun eigen leven (terug) te geven. Zo kunnen ook zij zich ontwikkelen en meedoen in de samenleving!
Jeanet