Verdiepingsdag Inclusieve gemeenten in Assen (terugblik)

‘Een ervaring rijker’

Deze terugblik is geschreven in de vorm van onderstaande blog, door VN-ambassadeur Suzanne van den Bercken. Zij is blind en heeft te maken met MS/Chronisch Vermoeidheidssyndroom. De ervaringen in het leven en werken met die aandoeningen, zet zij in om inkijkjes te geven in mogelijkheden en onmogelijkheden. En om een bijdrage te leveren aan een samenleving waar dingen inclusiever kunnen, en daarmee beter, makkelijker en leuker. Dit doet zij onder meer als ondernemer, voor de Coalitie voor Inclusie.

 

Zaterdagavond 13 januari

Ik ontvang een appje van Jeroen: Hoe kan ik jou in Assen krijgen?

Het is half tien en ik ben echt niet van plan om nu nog naar Assen af te reizen. “Wat,” antwoord ik hem.

 

Zondag 14 januari

Jeroen heeft gereageerd op mijn app, terwijl ik heerlijk lag te slapen. Maandag vindt een verdiepingsdag van Inclusieve Gemeenten plaats in Assen. Eén van de workshopleiders is verhinderd. Kan ik invallen? Daar moet ik even over nadenken. Kan iemand met mijn zoon naar zwemles? Is er iemand die mijn gepensioneerde geleidehond uit wil laten? en: Assen is twee en een half uur reizen met het openbaar vervoer; enkele reis. Als ik dat doe, heb ik dan nog genoeg energie om twee workshops te verzorgen? En hoe zit het met de andere dagelijkse taken? Na wat dim-dammen begin ik maar aan het praktische: de buurvrouw wil de hond uitlaten, oma kan de zwemles voor haar rekening nemen. Jeroen biedt aan me in Assen van het station op te halen en er voor te zorgen dat ik weer in de trein naar huis kom. Alles lijkt te kloppen. Ik besluit het gewon te doen. Tijd om weer eens te ervaren hoeveel lijf en geest aan kunnen.

Er worden die dag nog de nodige berichten uitgewisseld tussen Jeroen, mijn verhinderde collega en mij. Wat een heerlijk medium is Whatsapp toch. Je kunt reageren als je aandacht en energie hebt en de berichtjes blijven (in tegenstelling tot veel mails) kort.

 

Maandag 15 januari

De dag begint met de gebruikelijke hordeloop van het gezin: opstaan, ontbijten, lunches klaarmaken, kind naar school brengen, de honden uitlaten… En dan begint mijn expeditie naar Assen.

De reis verloopt voorspoedig. Overal tref ik hulpvaardige mensen. De topper is de conducteur. Terwijl ik – met laptop op schoot – mijn inspanningen voor de middag zit voor te bereiden, vist hij de ov-chipkaart uit mijn hand en vraagt belangstellend: “Hard aan het werk?” “Ja, eerste werkdag in vier jaar,” leg ik uit. “Spannend. Waar moet je er uit?” “In assen.” “Nou, werk maar lekker door. Ik kom je wel even waarschuwen en uit de trein helpen.” Ik word er warm van. Op het station vangt mijn lieve collega me op. Mijn energie hoeft vandaag niet te worden besteed aan het vinden van de locatie. Door zulke hulpvaardige mensen kan ik zo optimaal mogelijk aan de klus beginnen.

 

Welkom

De deelnemers zijn nog aan het lunchen. Ik schuif aan voor een broodje en raak al gauw met diverse mensen aan de praat. Anouk komt kennismaken. We besluiten dat het eens van een nadere kennismaking moet komen: “We spreken snel af. Kom ik naar je toe,” zegt zij. Voor haar lijkt het haast vanzelfsprekend. Het kost haar waarschijnlijk minder energie om naar mij toe te komen dan andersom. Toch kan die zelfstandige tuttebel in mij het niet laten om te zeggen: “Top. We kijken wel. We kunnen misschien ook halverwege afspreken.”

 

Ervaringstafels

In het eerste uur wisselt een groep ervaringsdeskundigen, gemeentelijke ambtenaren en politici ervaringen uit over meedoen in de samenleving rondom de thema’s vrije tijd en openbaar vervoer. De verhalen vliegen over tafel. De variatie is groot. Van wederzijds onbegrip in een keukentafelgesprek bij de aanvraag van hulpmiddelen en de ontoegankelijke, digitale afvalkalender tot alternatieve vervoersregelingen zonder deeltaxi’s en de verbetering van de toegang tot Valysvervoer. Mensen zonder handicap lijken vast te lopen op vooroordelen over handicaps en gehandicapten. Mensen met handicap lijken vast te lopen op het vooroordeel dat ‘die ander’ vooroordelen over de handicap zal hebben en vooral niet moet doen of hij beter weet wat goed voor de gehandicapte is. Out of the box denken is ook nog niet zo makkelijk. Goed gehandicaptenvervoer zonder regiotaxi of deeltaxi? Het bestaat echt.

In het tweede uur is het thema werk en inkomen. Het wordt een uur vol positiviteit met tal van ervaringen over geslaagde reïntegratietrajecten, ervaringsstages en andere regelingen. De grote wanklank gaat over de regelingen in uitkeringenland, die mensen met een handicap vaak meer belemmeren of op achterstand stellen en hen niet aan het werk helpen. Werken voor een uitkering, de vooroordelen van niet alleen werkgevers maar ook medewerkers van het UWV en de afdeling Werk en Inkomen van de gemeente, en werken onder het minimumloon zijn duidelijke pijnpunten.

 

Een ervaring rijker

Die avond zit ik op de bank. Al mijn spieren doen pijn. Ik ben te moe om eten klaar te maken; te moe om te praten. Aan alle kanten schreeuwt mijn lijf dat ik over mijn grenzen ben gegaan. Ik kan wel janken.

Mijn hoofd zit overvol indrukken, prachtige herinneringen en nieuwe ideeën. Mijn hart is vol dankbaarheid voor al die bekenden en onbekenden die met vaak hele kleine gebaren het leven net wat minder ingewikkeld maken.

Ik kijk terug op en pittige dag. Ik heb te veel gedaan. En: Het kan me geen biet schelen. Ik heb er van A tot Z van genoten. Dikke duim voor mezelf. Een uitgestoken tong naar de M.E./C.V.S. Ik ben een ervaring rijker.

 

Dinsdag 16 januari

Ik heb geslapen als een blok en toch ben ik vanochtend zeker nog niet hersteld van de intensieve inspanningen van gisteren. Wat was het heerlijk zo volop mee te kunnen doen. En: Wat zou het fijn zijn als al dat reizen me minder energie zou kosten. Wie weet komt er een oplossing voor de lange reistijden met het openbaar vervoer, de niet altijd comfortabele stoelen in de trein en het altijd moeten zoeken van je weg. Zolang al die lieve mensen maar blijven bestaan, kan ik het in elk geval af en toe gewoon doen

 

 

Inspireer je mee?

Herken je dit? Meedoen is super fijn, maar kan zo ingewikkeld zijn! Deel jou ervaring over ‘meedoen in de samenleving’. Je inspireert er anderen mee en je draagt bij aan de schaduwrapportage van de doelgroep over de implementatie van het VN Verdrag voor de Rechten van Personen met een Handicap. Het kost maar een paar minuten: http://www.vnvertelpunt.nl Klik op ‘deel jou ervaring’. Elke ervaring brengt ons een stapje dichter bij een inclusieve samenleving.